نامه ی پنجاه و ششم

میدانی ری را

تو میتوانی پیش پا افتاده ترین کارها را نیز به خواستنی ترین شکل ممکن انجام دهی...

مثلا هنگامی که کتاب میخوانی ،چشمات آرام بین خطوط حرکت میکند و آدم میخواهد برای اخم ظریف پیشانیت جان بدهد...

یا آن زمان که در صف نوبت خرید ایستاده ای و بی هوا به سقف نگاه میکنی ،دست راستت را در جیب فرو برده ای و تکیه ات به روی پای چپت افتاده..

یا حتی وقتی در سرسری ترین گفتگوی دنیا درباره ی قیمت جهانی نفت صحبت میکنی و خیال میکنی که لبخند روی لب هایم ناشی از نفس کلامیست که میگویی...

نمیدانم

شاید هم من ساده ترین حرکات را در تو خواستنی میبینم...

کدام به واقعیت نزدیک تر است؟

این را هم نمیدانم...

من فقط یک چیز را میدانم 

در تمام این لحظات و احساسات تو در پررنگ ترین حالت ممکن جلوه گری میکنی!

هر چیزی که خواستنیست نشانی از تو را در بر دارد...